Gazoport Świnoujście to niewątpliwie strategiczna dla Polski inwestycja. Zwłaszcza w obliczu obecnej sytuacji za naszą wschodnią granicą. Otwarty w 2015 roku terminal LNG pozwala na solidną dywersyfikację z zakresu importu gazu ziemnego. Dzięki temu nie musimy ograniczać się do surowca pochodzącego z Rosji. Można powiedzieć, że otworzył nam on okno na świat pełen błękitnego paliwa.

Co ciekawe tego typu portu nie posiadają chociażby uważani powszechnie za lepszych od nas, Finowie czy Duńczycy. A Niemcy pływający terminal LNG otworzyli dopiero w zeszłym roku, Czyli jednak w TVP nie kłamią, zachód zazdrości nam w niektórych kwestiach… 🙂

 

Gazoport Świnoujście – Historia 

Sama decyzja o budowie terminala LNG została klepnięta jeszcze w zamierzchłych czasach kiedy rządem dowodził Kazimierz Marcinkiewicz. Inwestycja ją za strategiczną dla naszego kraju, ale nie tylko. Z racji tego, że jest to pierwsza tego typu konstrukcja w Europie środkowo-wschodniej zapewnia ona także bezpieczeństwo energetyczne dla krajów ościennych. 

Budowa zrealizowano w latach 2010-2015, a za całokształt odpowiedzialna była spółka Polskie LNG S.A. Tą z kolei powołano specjalne na tę okoliczności, a spółką matką pozostała firma OGP Gaz-System S.A. 

Wykonanie prac z kolei zlecono po przetargach konsorcjum następujących spółek:

• Saipem S.p.A. (Włochy),
• Saipem SA (Francja),
• Techint Compagnia Technica Internazionale S.p.A. (Włochy),
• Snamprogetti Canada Inc. (Kanada), 
• PBG SA (Polska), 
• PBG Export Sp. z o.o. (Polska).

 

Termin zakończenia prac początkowo szacowano na 30 czerwca 2014 roku. Finalnie jednak Gazoport Świnoujście oddano do użytku 12 października roku 2015. Z kolei pierwszy statek zawinął do niego 11 grudnia 2015. Był nim Al Nuaman transportujący skroplony gaz z Kataru. 

W 2016 roku Gazoport otrzymał imię prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Tym samym jego oficjalna nazwa to Terminal LNG im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Świnoujściu. 

 

 

Gazowiec Al Nuaman podczas pierwszej dostawy w Świnoujściu

 

 

Koszty budowy

Na etapie planowania inwestycji koszty budowy Gazoportu szacowano na około 2,5 mld złotych. Jednak jak w przypadku chyba każdej inwestycji o takiej skali liczby finalnie dość mocno wzrosły. Licznik zatrzymał się na kwocie 3 mld 368 mln złotych z czego ponad 888 mln stanowiło dofinansowanie z Unii Europejskiej. Pozostałą część pokrywała sama spółka OGP Gaz-System S.A. posiłkując się kredytem z Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju w kwocie 300 mln złotych. 

 

Konstrukcja terminala

Terminal LNG w Świnoujściu to kompleksowa infrastruktura składająca się z:

• Nabrzeże – ma długość 305 metrów i jest w stanie obsłużyć tankowce o nośności do
  265.000 m³. Co ciekawe, w terminalach LNG tankowce są zawsze cumowane dziobem do wyjścia. Jest to podyktowane względami bezpieczeństwa – umożliwia szybki odejście statku od kei; 

 

• Zbiorniki kriogeniczne – miejsce, gdzie składowany jest LNG. Terminal w Świnoujściu ma dwa zbiorniki, każdy o pojemności 160 000 m³. Wykonane są one z betonu o wysokiej wytrzymałości i mają specjalne wyłożenie wewnętrzne, które zabezpiecza je przed wpływem niskiej temperatury gazu;

 

• Infrastruktura przesyłowa – jest to nic innego jak cały system rur i armatur, którym przesyłane jest LNG z gazowców do zbiorników kriogenicznych, a następnie do tzw. odparownika i dalej do systemu przesyłowego. System przesyłowy z kolei umożliwia dystrybucję gazu do odbiorców w Polsce oraz do innych państw europejskich;

 

• Odparownik – urządzenie, które zamienia LNG na gaz ziemny, który można przesyłać dalej w rurociągach. Odparownik w świnoujskim terminalu jest wyposażony w cztery niezależne linie przetwarzające, co umożliwia przetworzenie dużej ilości skroplonego gazu w krótkim czasie. Obecna zdolność regazyfikacyjna terminalu wynosi 6,2 mld Nm³ rocznie. ;

 

• Układ chłodniczy – odpowiada za utrzymanie niskiej temperatury w zbiornikach i w całym systemie przesyłowym LNG. Układ chłodniczy w terminalu w Świnoujściu jest wyposażony w dwa niezależne systemy chłodzenia, co gwarantuje niezawodność działania. Dlaczego potrzeba w tym przypadku chłodzenia? Ponieważ gaz skrapla się w temperaturze poniżej -162°C, a tym samym zmniejsza on swoją objętość o aż 630 razy; 

 

• Baza logistyczna – miejsce, gdzie odbywa się składowanie i dystrybucja gazu ziemnego, który jest produkowany w terminalu LNG w Świnoujściu. Baza logistyczna ma rozbudowaną infrastrukturę rurociągów, która umożliwia dostarczanie gazu do odbiorców w Polsce oraz w innych państwach europejskich.

 

Gazoport Świnoujście – Rozbudowa

W 2020 roku podpisano umowę na rozbudowę terminalu LNG, co ma pozwolić zwiększyć jego zdolności regazyfikacyjne do 7,5 mld Nm³. Za inwestycję odpowiedzialna jest Spółka OGP Gaz-System S.A. wraz z Zarządem Portów Morskich Szczecin i Świnoujście. Koszty szacuje się na 1,9 mld złotych. 

Projekt rozbudowy podzielony jest na 2 etapy: 

• Etap I – Projekt SCV (ang. Submerged Combustion Vaporiser), czyli nic innego jak regazyfikator. W ramach tego etapu w Świnoujściu mają znaleźć się 2 nowe urządzenia tego typu. Pozwoli to stricte powiększyć zdolności terminala z obecnych  6,2 mld Nm³ do 7,5 mld Nm³;

 

• Etap II – Projekt Zbiornik – Gazoport ma zostać wzbogacony o nowy zbiornik kriogeniczny do przechowywania LNG. Jego pojemność ma być identyczna jak dwóch już istniejących (160 000 m³), co daje łączną pojemność na poziomie 480.000 m³;

 

• Etap II – Projekt Nabrzeże – żeby mieć co regazyfikować i składować trzeba mieć także większe zdolności do obsługi jednostek morskich. Tym samym konieczna jest budowa nowego nabrzeża, które będzie pozwalać także na bunkrowanie LNG (innymi słowy tankowanie statków gazem skroplonym).

 

 

Plan rozbudowy Gazoportu Świnoujście

Źródło: gaz-system.pl

 

 

Co ważne, projekt zakłada też rozbudowę infrastruktury lądowej w kierunku umożliwienia transportu kolejowego. Ma to być sposób na pozyskanie potencjalnych nowych klientów.

Termin oddania inwestycji do użytku jest planowany na zakończenie 2023 roku. 

 

Gazoport Świnoujście w liczbach

Ilość statków z dostawami LNG w Świnoujściu:

• 2015 – 1,
• 2016 – 9,
• 2017 – 14,
• 2018 – 23 ,
• 2019 – 31,
• 2020 – 35,
• 2021 – 35 ,
• 2022 – 58 .

 

Liczba zawinięć gazowców do Gazoportu Świnoujście w poszczególnych latach

Źródło: gaz-system.pl, Łukasz Trzeszczkowski

 

 

Jednak ilość jednostek to jedno, ale to co najbardziej nas interesuje ile faktycznie tego gazu do nas przypłynęło. Ta statystyka wygląda następująco:

• 2018 – 2,6 mln m³,
• 2019 – 5,6 mln m³,
• 2020 – 3,8 mln m³,
• 2021 – 3,8 mln m³,
• 2022 – 5,7 mln m³.

 

Jak widać ubiegły rok był rekordowy. I co ważne, moce przerobowe Gazoportu Świnoujście wkorzystano w niemal 100%. To tylko potwierdza słuszność decyzji o rozbudowie terminala i pozostaje tylko trzymać kciuki za terminowe ukończenie projektu. 

 

Podsumowując, roczne zapotrzebowanie Polski na gaz oscyluje w granicach 20 mld m³. Maksymalne moce przerobowe Gazoportu Świnoujście od 2024 roku powinny wynieść 7,5 mld Nm³, czyli ponad 8 mld m³. Jest to blisko połowa tego co tak naprawde potrzebujemy do normalnego funkcjonowania. Nawet zakładając, że część importowanego błękitnego paliwo pójdzie na eksport do innych krajów europejskich to i tak terminal LNG mocno poprawia sytuację energetyczną Polski. Dodając do tego chociażby Baltic Pipe można powiedzieć, że coraz bardziej zbliżamy się do odpowiedniej dywersyfikacji na rynku gazu ziemnego. A tym samym do bycia państwem niezależnym od Rosji.

 

Jeśli tu dotrwałeś – bardzo dziękuję za poświęcony czas. Miłego dnia 🙂